Vandaag hoofd van piepschuim afgemaakt. Het hoeft natuurlijk niet perfect, want er kom nog klei overheen, maar de vorm moet er wel inzitten.
En ik moet zeggen: ik ben best trots op mezelf! Dit is toch de allereerste hoofdvorm die ik ooit heb gemaakt. Het vormen in piepschuim lijkt qua manier van werken natuurlijk op het werken met steen. Eerst grote stukken weghalen, en dan steeds verfijnder. Ik heb een vijl gebruikt, met als met speksteen.
Ik heb vandaag ook een laag klei aangebracht op de mal. Dat moet nu een tijdje drogen.
geen cocon maar een hoofd
Ik kwam er toch niet uit met die cocon-vormen. Het sprak me niet genoeg aan, ik kon er niets mee. Bovendien vind ik de vormen erg massief.
Volgende idee dus: een menselijk hoofd als mal gebruiken. Ik weet nog niet precies hoe. Als ik de klei rechtstreeks op de mal aanbreng en zo laat drogen, zal de klei gaan breken. Als ik dat vervolgens reconstrueer, kan ik dat weer als mal voor de om te wikkelen klei gebruiken. Maar ik kan de klei natuurlijk ook van de mal afhalen voordat ie gaat breken. Dat zien we allemaal nog wel. Eerst maar eens kijken of ik een fatsoenlijke kop kan boetseren.... dat lijkt me nog helemaal niet makkelijk.
Volgende idee dus: een menselijk hoofd als mal gebruiken. Ik weet nog niet precies hoe. Als ik de klei rechtstreeks op de mal aanbreng en zo laat drogen, zal de klei gaan breken. Als ik dat vervolgens reconstrueer, kan ik dat weer als mal voor de om te wikkelen klei gebruiken. Maar ik kan de klei natuurlijk ook van de mal afhalen voordat ie gaat breken. Dat zien we allemaal nog wel. Eerst maar eens kijken of ik een fatsoenlijke kop kan boetseren.... dat lijkt me nog helemaal niet makkelijk.
uitbreken en gevangen
We hebben sinds vandaag (1 feb) een nieuwe docent op het UCK, Victor. Hij vervangt Gera, die een te druk schema had.
Gelukkig is Victor net zo vrij en eigenzinnig als Gera, en vindt hij niets te gek.
Over mijn coconnen zei hij iets wat me wel tot nadenken aanzette: De grote cocon, met het zwarte pigment, associeerde hij met uitbreken, en de kleine met gevangen, beklemd.
Gelukkig is Victor net zo vrij en eigenzinnig als Gera, en vindt hij niets te gek.
Over mijn coconnen zei hij iets wat me wel tot nadenken aanzette: De grote cocon, met het zwarte pigment, associeerde hij met uitbreken, en de kleine met gevangen, beklemd.
Abonneren op:
Posts (Atom)