rechtop

Ik moet eens gaan bedenken hoe ik het spul straks rechtop ga zetten. De poten zullen ergens in verankerd moeten worden. Ik dacht eerst dat ik gewoon een stuk hout zou nemen en daar gaten in zou boren... maar de poten lopen schuin naar binnen dus dat wordt nog lastig. Ik zou het geheel bijvoorbeeld in beton kunnen gieten. Of misschien de poten vast lassen op een metalen onderplaat?
Op dit soort momenten val ik maar terug op onze docente, Gera van der Leun, die zegt dat er zich 'voor elk probleem wel een oplossing aanbiedt'.

Verstevigen

Vandaag heb ik eerst de pootjes vervangen door de definitieve poten van roestvrijstaal. Achteraf gezien had ik die meteen moeten gebruiken want het betongaas dat ik vorige week bij gebrek aan beter had gebruikt, roest natuurlijk en de roest is door het gips heengekomen. Maar dat kan ik nog wel bijwerken denk ik.

De poten zitten nu verankerd doordat ik de onderkant verstevigd heb met gips. Dat is zowiezo nodig om er straks met klei op te kunnen werken. Dat karweitje is nog niet klaar maar nu moet deze laag eerst drogen.

Bekleden met gips

De grote lap gips is prima hard geworden. Kijk maar. Om een indruk van de grootte te geven: De plaat eronder is ca 40 x 40 cm. En op de 1e foto zie je rechts van het grote exemplaar het proefje staan; dat is toch wel een stuk kleiner. Kortom, ik ga een flinke lap klei nodig hebben...


Bruine en witte klei

Dat experimentje met witte en bruine chamotte heb ik ook nog gedaan. Van allebei een rolletje gemaakt, beetje door elkaar gedraaid, en redelijke run uitgerold tot een plaat(je). Het drogen ging zonder problemen, ook al was de bruine klei natter dan de witte. En ook het bakken bleek prima te gaan.

Er was blijkbaar nog iemand op hetzelfde idee gekomen, want bij de oven lag nog een mengsel, wel iets meer gemeleerd dan die van mij. Het zag er bijna gemarmerd uit.

Grote schedel: het begin

Iets te voorbarig misschien, maar ben vast begonnen met de schedel in het groot. Groot is toch even wat anders. Stevigere pootjes nodig, zwaardere lap, kortom hoe zorg je dat de boel niet omvalt. Als de stof met het gips eenmaal gehard is, en ik de binnenkant ook kan opvullen met gips wordt het wat gemakkelijker werken.

Met de hulp van vindingrijke medecursisten uiteindelijk toch een stellage gefrabiceerd die (hopelijk) ook stand houdt totdat het gips uitgehard is. Verder is het natuurlijk nauwelijks mogelijk om een exacte kopie te maken van het miniatuur. Maar ik hoop dat het in de buurt komt, na al het passen en meten.

Krachtiger

Het ontwerp krachtiger maken, dat was het idee. Minder poespas, strakkere lijnen, robuuster. En het gaat steeds meer op de schedel van een rund lijken! Kijk zelf maar.

Verder met de schedel

Leuk al die proefjes, en ondertussen nog twintigduizend andere ideeen, maar ik moet een keuze maken. Voorlopig ga ik verder met de schedel. Ik denk dat ik daar veel kanten mee op kan.

Ik ga beginnen met het uitwerken van wat mini's. Eens kijken of de vorm nog krachtiger kan door hem rustiger te maken. Het eerste proefje had ik bewust rafelige, opstaande randjes gegeven waardoor het duidelijk was dat het klei was en geen stof. Maar daardoor wordt het wel onrustig. Dus misschien zijn er andere manieren om die boodschap (klei, geen stof) over te brengen.

Verder heb ik mede-cursisten bezig gezien met bruin/zwartbakkende klei. Errug mooi! Een diepe aardetint. Misschien dat ik die klei ook kan gebruiken... steekt mooi af bij het witte gips. Om te beginnen ga ik eens een testje doen of die bruine klei samen met de witte chamotte gebakken kan worden.

Klei is geen stof

Eigenlijk zijn de lapjes gips al mooi van zichzelf! Oorspronkelijk wou ik ze alleen gebruiken als mal om dezelfde vorm in klei te maken. Dus eigenlijk om klei de eigenschappen van stof te geven. Maar ik kom tot de ontdekking dat dat niet gaat werken, om verschillende redenen.

Technisch is het lastig, omdat het geen zogenaamde 'lossende' vormen zijn, dus je zou de mal in delen moeten maken, of een flexibele mal van bv siliconen. En dat zou een duur grapje worden.

Maar belangrijker: Waarom zou ik precies de lapjes willen nabootsen? Wat is de essentie? De essentie zit in de natuurlijke plooiingen, dat is het effect. Klei is nou eenmaal geen stof, en gedraagt zich dus anders. Gek eigenlijk: Ik heb er altijd een hekel aan als materialen nagebootst worden, zoals bv een plastic beeld dat brons wordt geschilderd. Ik wil laten zien welk materiaal ik gebruik. Dus waarom wil ik dan nu klei omtoveren tot stof?

Klei blijft dus klei. En de combinatie met gips lijkt me heel mooi. Daar maar eens op voortborduren.

Klei op gips

Proefjes met klei op gips.
De eerste vind ik heel erg mooi. Hoe langer ik ernaar kijk, hoe meer ik er in zie. Het lijkt wel een schedel.

Dat geldt ook voor de tweede. Eigenlijk heel rechttoe rechtaan, nauwelijke driedimensionaal, een soort waslijn lijkt het. Maar vanuit een bepaalde hoek lijkt het een dier met z'n kop naar beneden. Een paard, of een andere grazer.

De derde is niet zozeer een beest. In dit proefje gaat het om de lijn. Die loopt zo mooi van hoog naar laag. Zou ook mooi zijn van 2 stukken klei.


Tot slot ook nog een minder geslaagd proefje.... In mijn hoofd zat een slotgracht, maar ik was te ongeduldig om het nu goed uit te werken. Misschien later.